Hello, fresh?

Ondanks een hele duidelijke "NEE NEE" sticker op de brievenbus, ontkwam ik vorige week niet aan een foldertje van Hello Fresh met een actiecode om voor vijf dagen met z'n tweeën te eten voor vijfentwintig euro, in plaats van vijftig. Ik bezocht de site op een moment dat ik honger had en liet me verleiden door de foto's van gerechten waar ik best wel blij van werd, op dat moment. Ik bestelde voor de 1e keer een Hello Fresh box.

De rest van de tandwieltjes gingen erna pas weer draaien, toen ik had gegeten. Eigenlijk kwam die hele voedselbox niet zo goed uit, want ik had de week erna twee late avonddiensten en een drukke agenda. Dan zijn allerlei verswaren die binnen 3 dagen gegeten moeten worden niet handig. Laat staan dat mijn wederhelft er blij van wordt om na een lange werkdag en een ronde met onze viervoeter, óók nog een uur in de keuken te gaan staan als ik niet eens mee eet. Koken is daarbij meer mijn feestje. Nouja... dan maar kijken wat er ingevroren kon worden. Iets in me zei meteen al dat het geen goed plan was. Maarja... you gotta live a little...

Zaterdag kwam een hele gezellige Italiaan mij een grote doos in de handen drukken. In die doos zaten vijf papieren zakken, per zak een gerecht, met producten die vijf dagen houdbaar waren. Plus vijf recepten met plaatjes én bereidingstijd erbij. Bellisimo! Ik bedacht me dat ik het best gefikst zou krijgen om die "snelle recepten" vóór mijn avonddiensten te maken. Dan hoefde er niks in de vriezer. Een bordje vers eten in de koelkast voor Nard bij thuiskomst. Ik zag het helemaal voor me in Simone's wonderland.

Laat ik eerst even iets uitleggen. Als ik kook, doe ik dat zonder recept. Mijn recept is muziek naar smaak op vol volume, Toot kwijlend ernaast die alles dat ik laat vallen nog wegslikt voordat het de grond raakt en... een beetje op gevoel met kruiden gooien. Ik durf nu wel te zeggen dat ik daar best goed in ben geworden. Als je koken leuk vindt, komt dat vanzelf.

Maandag begon met een valse start. Ik ging een Italiaans gerecht maken, één van mijn favorieten. Bij stap drie in het recept stond ik me al te ergeren. "Voeg de cherrytomaatjes toe." Er waren nérgens cherrytomaatjes te bekennen. Maar goed dat ik die meestal in huis heb. Eenmaal in de pan bleek dat die cherrytomaatjes in het vage blik saus zonder duidelijke beschrijving zaten, dat ik later bij stap 5 moest toevoegen. Hello, fresh? Oké. Het zal wel weer aan mij liggen. Toen ik bij de laatste stap aankwam was ik een uur verder, de hele keuken een ontplofte bende, Toot lag te snurken en de LP die opstond had ik met mijn plakkerige handen niet eens kunnen omdraaien tussendoor. Ik keek naar het eindresultaat en concludeerde meteen al wat een bewerkelijke, onnodig tijdrovende bedoeling dit bleek te zijn. Ik had dat hele gerecht zonder recept in een half uur klaar gehad en waarschijnlijk nog lekkerder ook. Het smaakte uiteindelijk wel, maar zonder wauw-effect.

Zo ging dat de hele week, alleen verloor ik op dag drie compleet mijn "cool", toen ik wederom belachelijk veel tijd nodig had voor een recept waar zelfs twee ingrediënten en een aantal hoeveelheden ontbraken, terwijl we beiden om zeven uur 's avonds een afspraak hadden en ik al om vijf uur achter het fornuis stond. Grrrrr. Ik wist weer even waarom ik zo'n hekel heb aan afgekaderde, in-de-praktijk-niet-werkende-nonsens. Dat gehaktbrood met cranberry op een bedje van prei compote had ik het liefste door de tuin geslingerd, maar eten weggooien vind ik triest, dus mijn tandwieltjes liepen vast en ik flipte het eten nog net niet de pan uit.

Uiteindelijk besloot ik het mezelf dan toch maar wat makkelijker te maken, want ohja, dat kan...! De rest van de zogenaamd verse spullen werden ingevroren en ik at de volgende dag mee op het werk, waar ik tenslotte ook weer een uur in de keuken kon gaan staan om vervolgens door een hele bups ondankbare pubers te worden belaagd. Mijn wederhelft maakte zich een snelle hap omdat het hem om het even is als 'ie honger heeft (onder het mom van "een stuk vlees hoeft alleen maar geaaid te zijn door de pan").

Gisteren heeft hij het voorlaatste gerecht gemaakt, om tegen precies hetzelfde aan te lopen. "Voeg de Kurkuma toe", die er niet bij zat. "Maak de bouillon," zonder bouillon. Gelukkig is ook hij creatief genoeg om er wat lekkers van te maken, maar na ruim een uur was de keuken weer prachtig ontploft en waren we er beiden helemaal klaar mee.

Hello Fresh is voorgoed verbannen. Weten we dat ook weer. De postbode, díe moest eens weten...

/ Smoon